De Pyreneeën in Spanje

De Pyreneeën in Spanje
Beeld: Turismo de Francia

De Pyreneeën zijn een gebergte, gelegen op de grens van Spanje en Frankrijk. Het gebergte strekt zich uit over ongeveer 430 kilometer, van het westen naar het oosten, van de Golf van Biskaje naar de Middellandse Zee. Pyreneeën is natuurlijk de Nederlandse benaming maar deze bergrug wordt in het Spaans “Pirineos”, in het Catalaans “Pirineus”, in het Baskisch “Pirinioak” en in het Frans “Pyrénées” genoemd.

Het gebergte is ontstaan door de botsing van het Iberisch Schiereiland met het Europese continent, gedurende de Alpiene orogenese, vanaf circa 50 miljoen jaar geleden tot heden. Er zijn 129 pieken met een hoogte van 3000 meter of meer. De hoogste berg in de keten is de Aneto (3404 meter), gelegen in het uiterste noordoosten van de Spaanse autonome deelstaat Aragón.

Landen

De Pyreneeën bestrijken in totaal zes Franse departementen en vier Spaanse regio’s, te weten Catalonië, Aragón, Navarra en Baskenland terwijl het dwergstaatje Andorra volledig in het gebergte ligt. Er zijn aan Franse en Spaanse kant diverse natuurreservaten.

Natuurparken

In Spanje is dat het Nationaal park Ordesa y Monte Perdido (1918) en het Nationaal park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici (1956) terwijl Frankrijk het Nationaal park Pyrénées (1967) heeft.

Daarnaast zijn er verschillende regionale parken en natuurreservaten. De grootste in Spanje zijn: Parque natural de la Sierra et des gorges de Guara (47.450 ha), Parque natural Posets-Maladeta (33.267 ha), Parque natural de l’Alt Pirineu (69.850 ha) en Parque natural de Cadi-Moixero (41.342 ha).

Wintersport

Zowel aan de Franse als aan de Spaanse kant (en in Andorra) wordt veel aan wintersport gedaan. Ook worden in de bergen veel hoogtetrainingen gedaan. In de maand juli komt de Tour de France door de bergen en in augustus de Ronde van Spanje.

Oorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog staken ruim 39.000 vluchtelingen en militairen de bergen over om naar Spanje te gaan. De meesten werden door de Guardia Civil opgepakt en als ongewenste vreemdelingen naar een gevangenis gebracht, meestal in Lleida of Port. Velen kwamen daarna in Kamp Miranda terecht, inclusief ongeveer 350 Nederlandse Engelandvaarders. Zodra een uitreisvisum door het gezantschap was geregeld, konden ze verder reizen maar dit kon maanden duren. Veel Fransen staken de bergen over om zich bij de Vrije Franse Strijdkrachten van Charles de Gaulle in Noord-Afrika te voegen.

Scroll naar boven